Luke 21

1و نظر کرده، دولتمندانی را دید که هدایای خود را در بیتالمال میاندازند.

2و بیوه زنی فقیر را دید که دو فلس درآنجا انداخت. 3پس گفت، هرآینه به شما میگویم این بیوه فقیر از جمیع آنها بیشتر انداخت. 4زیرا که همهٔ ایشان از زیادتی خود در هدایای خدا انداختند، لیکن این زن از احتیاج خود تمامی معیشت خویش را انداخت.

5و چون بعضی ذکر هیکل میکردند که به سنگهای خوب و هدایا آراسته شده است گفت، 6ایّامی میآید که از این چیزهایی که میبینید، سنگی بر سنگی گذارده نشود، مگر اینکه به زیر افکنده خواهد شد.

7و از او سؤال نموده، گفتند، ای استاد پس این امور کی واقع میشود و علامت نزدیک شدن این وقایع چیست؟

8گفت، احتیاط کنید که گمراه نشوید. زیرا که بسا به نام من آمده خواهند گفت که، من هستم و وقت نزدیک است. پس از عقب ایشان مروید. 9و چون اخبار جنگها و فسادها را بشنوید، مضطرب مشوید زیرا که وقوع این امور اوّل ضرور است لیکن انتهادر ساعت نیست.

10پس به ایشان گفت، قومی با قومی و مملکتی با مملکتی مقاومت خواهند کرد. 11و زلزلههای عظیم در جایها و قحطیها و وباها پدید و چیزهای هولناک و علامات بزرگ از آسمان ظاهر خواهد شد. 12و قبل از این همه، بر شما دستاندازی خواهند کرد و جفا نموده، شما را به کنایس و زندانها خواهند سپرد و در حضور سلاطین و حکّام بجهت نام من خواهند برد. 13و این برای شما به شهادت خواهد انجامید. 14پس در دلهای خود قرار دهید که برای حجّت آوردن، پیشتر اندیشه نکنید، 15زیرا که من به شما زبانی و حکمتی خواهم داد که همهٔ دشمنان شما با آن مقاومت و مباحثه نتوانند نمود. 16و شما را والدین و برادران و خویشان و دوستان تسلیم خواهند کرد و بعضی از شما را به قتل خواهند رسانید. 17و جمیع مردم بجهت نام من شما را نفرت خواهند کرد. 18ولکن مویی از سر شما گُم نخواهد شد. 19جانهای خود را به صبر دریابید.

20و چون بینید که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است، آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است. 21آنگاه هر که در یهودیّه باشد، به کوهستان فرار کند و هر که در شهر باشد، بیرون رود و هر که در صحرا بُوَد، داخل شهر نشود. 22زیرا که همان است ایام انتقام، تا آنچه مکتوب است تمام شود. 23لیکن وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایّام، زیرا تنگی سخت بر روی زمین و غضب بر این قوم حادث خواهد شد. 24و به دم شمشیر خواهند افتاد و در میان جمیع امّتها به اسیری خواهند رفت و اورشلیم پایمال امّتها خواهد شد تا زمانهای امّتها به انجام رسد.

25و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود و بر زمین تنگی و حیرت از برای امّتها روی خواهد نمود بهسبب شوریدن دریا و امواجش. 26و دلهای مردم ضعف خواهد کرد ازخوف و انتظار آن وقایعی که برربع مسکون ظاهر میشود، زیرا قوّات آسمان متزلزل خواهد شد. 27و آنگاه پسر انسان را خواهند دید که بر ابری سوار شده با قوّت و جلال عظیم میآید. 28و چون ابتدای این چیزها بشود، راست شده، سرهای خود را بلند کنید از آن جهت که خلاصی شما نزدیک است.

29و برای ایشان مَثَلی گفت که، درخت انجیر و سایر درختان را ملاحظه نمایید، 30که چون میبینید شکوفه میکند، خود میدانید که تابستان نزدیک است. 31و همچنین شما نیز چون بینید که این امور واقع میشود، بدانید که ملکوت خدا نزدیک شده است.

32هرآینه به شما میگویم که تا جمیع این امور واقع نشود، این فرقه نخواهد گذشت. 33آسمان و زمین زایل میشود لیکن سخنان من زایل نخواهد شد.

34پس خود را حفظ کنید مبادا دلهای شما از پرخوری و مستی و اندیشههای دنیوی، سنگین گردد و آن روز ناگهان بر شما آید. 35زیرا که مثل دامی بر جمیع سَکَنه تمام روی زمین خواهد آمد. 36پس در هر وقت دعا کرده، بیدار باشید تا شایستهٔ آن شوید که از جمیع این چیزهایی که به وقوع خواهد پیوست نجات یابید و در حضور پسر انسان بایستید.

37و روزها را در هیکل تعلیم میداد و شبها بیرون رفته، در کوه معروف به زیتون به سر میبرد. 38و هر بامداد قوم نزد ویدر هیکل میشتافتند تا کلام او را بشنوند.